Bir az turkce biliyorum

Merhaabaaa :). Voortaan kan ik het goed uitspreken. Ik ben zelfs zo goed dat mensen denken dat ik ook echt Turks kan praten en vervolgens een heel verhaal teruggaan vertellen. En dat ze dan als ik daarna mijn schouders ophaal ze het nog een keer zeggen. En dan nog een keer. Terwijl ik er dan nog niets van snap zeg ik toch maar : Tesekur (Bedankt) zodat ik snel weg kan voor ze nog meer gaan praten =. Zo ook toen ik vanochtend naar Maltepe Universitesi vertrok. Om 5 uur ging mijn wekker al want om 8.30 moest ik op Maltepe zijn en ik wil natuurlijk niet te laat zijn op mijn eerste dag. Ik wachtte op de bus, maar omdat ik zo fanatiek vroeg op was gestaan kwam die pas over een uur. Dus, toen zag ik een dolmus en ik dacht: WHy not?. Dat zijn echt coole karretjes. Soms geel (voor max 8 personen), soms blauw (voor wel 25 personen als je een beetje propt) en ze rijden als een malle! Voor hun voorruit hebben ze bordjes met namen van wijken waar ze heen rijden en onderweg kan iedereen uit- of instappen waar die wil. Al wil niet iedereen instappen (DOH). Maar de dolmusdrivers lijken dat niet te begrijpen. Tegen elke voetganger die ze tegenkomen toeteren ze, om vervolgens hun deuren (vaak of eigenlijk altijd al rijdend) op te doen en 10 km te gaan rijden zodat de mensen in kunnen stappen.. Maar goed – terug naar mijn verhaal – ik vroeg de dolmusdriver die was uitgestapt bij een simitkraampje (een aquarium gevuld met brood =p): ‘Maltepe Universitesi?’ waarop hij een HELEBOEL Turks begon te praten en te discussiëren met de verkoper, weet ik waarover, maar uiteindelijk gebaarde hij dat ik in kon stappen J Yay!. Lang lang lang was het mijn privé busje en kon de oude man lekker in de auto zijn thee drinken en broodje eten maar uiteindelijk toen het wat later was (lees 7.uur) stapten er wat extra mensen in. Vervolgens op een andere dolmus gestapt, eentje met een chappie als driver die de hele tijd peuken zat te roken en zijn busje had versierd met een schapenvacht op het dashboard en drie hoorn voor het raam (dont ask me why =p). En 3 lira armer en 20 minuten rijden door ‘militair oefenterrein (geen grap!) later kwam ik dan aan op Maltepe! Wooow en het was HUGE! Net een compleet dorp. Ik wist dan ook niet waar ik heen moest, maar gelukkig was het pas 8.07 dus ik had nog genoeg tijd, al werd ik wel een beetje bang toen ik de grootte van de campus zag (die is dus zo groot dat het zijn eigen busvervoer binnen de campus heeft ?). Ik dacht, YES! Hier spreken ze wel Engels. Maar niets is minder waar. Na een tijdje kon ik duidelijk maken dat ik erasmus student was ( “Ben ogrenci Erasmus ?? “- en ja ze snapten het :D!) en dat ik wilde bellen. Maar helaas, ik had weer het verkeerde nummer opgeschreven dus kregen we een random iemand aan de lijn. Toen na nog wat gebaren over internet en computers en na nog een keer het verkeerde nummer te hebben gebeld uiteindelijk wel de goede persoon gekregen =) Die mij vertelde dat ik 2 uur te vroeg was, want het begon pas om 10.00 AM =(.
WEEEH!. Dus als echte verveelde student heb ik maar heel veel fotos gemaakt van de gigantische campus en het (toen nog) lege gebouw waar we zouden verzamelen.
Daarna kregen we een campustour (SAAAI). De campus heeft zelfs een 5 sterrenhotel (met zwembad, ja ja ) met een special price for my friends and family, Only 120 liras double room =)/. Nou jongens, en dan zit je dus lekker rustig in de bossen, is dat niet alles waar je van droomt als je een weekendje naar Istanbul gaat. Haha.

Op de terugweg ben ik met de Trein gegaan, en zat er een gezellige (niet dus) gedrogeerde persoon naast mij die zijn voeten in mijn gezicht stak :.

Gisteren ben ik trouwens nog gaan winkelen voor Shoes voor Birgit, die waren nl kapot gegaan. Helaas heeft de arme meid maat 42, een maat die voor vrouwen in Istanbul NERGENS te krijgen is (ondanks de 1000-en winkels overal). Dus zijn we naar Suadiye gegaan met de trein want daar waren twee speciale grote maten winkels.
Alleen helaas allebei dicht. Even etalages gekeken, waarin we ook het bordje zagen met de openingstijden met daarop : Pazar, zondag: 12.00 – 20.00 .. Maar, de meeste winkels hier zijn alleen open als de eigenaar daar zin in heeft.. Gelukkig waren er nog genoeg andere winkels (lees Bagdat Caddesi: een straat van 8 km met aan weerszijden en in alle zijstraatjes winkels) en uiteindelijk heeft Birgit niets gevonden, maar ik had twee paar hihi =).
We zijn daarna ook nog naar de OPTIMUM geweest, een hele grote outlet, van 3 verdiepingen en allemaal cirkels, helemaal overdekt. Door de metaaldetector moet je zelfs om naar binnen te mogen.. Vanaf de brug daarheen zag je een supermooi Istanbul uitzicht – wat helaas op de fotos niet zo goed over is gekomen =(.. –

Ik brei er een eind aan want mijn huisgenootjes zijn thuis J.
Opucuk!

OWJA: zie nog op de fotos > - mijn nieuwe roze nagellak - de fitness in het park - mijn zelfgekookte eten -.